XIV wiek nie był szczęśliwym okresem dla Królestwa Francji. Kryzys ekonomiczny, fale epidemii i rozpoczęta w 1337 roku wojna stuletnia nie napawały optymizmem i zapewne właśnie one były przyczyną narastającego zwątpienia w Opatrzność i przypisywania sprawczości ślepej i szalonej Fortunie. W miłosnej poezji kultywującej ideały miłości dwornej to właśnie ona była ostateczną przyczyną cierpień kochanka, gdy do miłosnej gry powoływała postacie Zazdrości, Podstępu, Wzgardy i Okrucieństwa. Oparte na silnych napięciach harmonicznych i dynamicznych, ozdobione hoketami i rytmicznymi sztuczkami, wielotekstowe motety i ballady opowiadają o skrajnych uczuciach miotających nieszczęśnikami zakochanymi w nieosiągalnych, z reguły zamężnych kobietach. Jest tam też miejsce dla uczuć kobiet udręczonych przez swych mężów, które wzdychają do swych miłych, dalekich albo też będących tuż obok. Jednak w czasie, gdy kochanek umiera w potwornych męczarniach, a do jego ciała dobierają się robaki rodzi się prawdziwa miłość, która w XV wieku rozwinie się w wielki kult. A obiektem tej miłości jest Maryja Panna.