AKTUALNOŚCI

Joseph Freiherr von Eichendorff, jeden z największych obok J. W. Goethego i F. Schillera poetów romantycznych związany był z ziemią śląską: tu się urodził i wychował (w Łubowicach k/Raciborza), wykształcenie zdobywał m. in. we Wrocławiu, jego grób do dziś znajduje się w Nysie, stąd czerpał natchnienie do swoich wierszy opisujących najczęściej krainę swego dzieciństwa, czyli Śląsk. Jego twórczość inspirowała wielu kompozytorów romantycznych; do jego wierszy muzykę pisali m. in. R. Schumann, H. Wolf, J. Brahms, F. Mendelssohn – Bartholdy, M. Reger. Oprócz wielu pieśni solowych powstało także kilkanaście utworów chóralnych, które pragniemy Państwu zaprezentować w naszym koncercie w dniu 18.02.2016 o godz. 19.00 w Oratorium Marianum we Wrocławiu.

Josef Freiherr von Eichendorff w opinii pisarzy i krytyków polskich i niemieckich:

Heinrich Heine -

„Rzeczywiście, jakim wspaniałym poetą jest baron Eichendorff. Pieśni, które wplótł w swoją powieść „Przeczucie i teraźniejszość”, nie sposób odróżnić od utworów Uhlanda i to od tych najlepszych. Różnica istnieje może tylko w zielonej świeżości lasów i krystalicznej prawdzie wierszy Eichendorffa.”(Romantische Schule,1835);

Max Kommerel -

„Nie chcę twierdzić, że każdy wiersz Eichendorffa, w którym śpiewają słowiki, jest śpiewem słowików, ale nie ma wśród nich żadnego utworu, wobec którego poetycki ptak mógłby wnieść zastzreżenia.” (Das Volkslied und das deutsche Lied, 1936);

Wyjątkowe zauroczenie Eichendorffa pięknem świata przyrody podkreślają wszyscy badacze jego twórczości:

„Nikt tak jak on nie potrafi w swej poezji wyczarować wspanialszego romantycznego krajobrazu, nikt nie śpiewa tak tęsknie o samotności, o borach i polanach leśnych, o starych zamczyskach skąpanych w blasku księżyca. Nikt nie pisze tak pięknie o szumiących drzewach, sennych źródłach, czy dźwięku rogu pocztyliona.” (prof. M. Szyrocki);

„Tylko Eichendorffowi bez przerwy szumiały lasy i potoki, śpiewały słowiki i skowronki, grały myśliwskie rogi, dzwoniły dzwony, szeptała coś noc, i zawsze były to głosy ze Śląska. (…)

Obecnie, jak się wydaje, są wszelkie dane po temu, aby poezja Eichendorffa zabrzmiała w Polsce wyraźniej i pełniej, na miarę zawartej w niej siły wzruszenia i aby stała się pomostem ponad wszelkimi podziałami, bo przecież każdy ma swój ogród, który chce czasem przemówić:

Zaczyna ten ogród swój śpiew.”

(tłum. A. Lam).

Kalendarium

1788.03.10 w Łubowicach k/ Raciborza urodził się Józef Karol Benedykt baron von Eichendorff, tam też spędził dzieciństwo

1801-1805 Wrocław – katolickie gimnazjum św. Mateusza, wykłady na Uniwersytecie, pierwsze próby literackie

1805-1806 – studia prawnicze na uniwersytecie w Halle – zainteresowania literackie i teatralne (poznaje dzieła Goethego, Schillera, Novalisa i in)

1807-1808 – studia na uniwersytecie w Heidelbergu – poznaje najwybitniejszych romantyków: Achima von Arnim i Clemensa Brentano

1808 – podróż do Paryża i Wiednia

1809/1810 Berlin (wykłady J. G. Fichtego, A. Müllera)

1811 - 1813 studia (u F. Schlegla) i krótkotrwała praca w Wiedniu

1813-1814 pobyt w wojsku – udział w wojnie przeciw Napoleonowi

1815 we Wrocławiu poślubił Luizę von Larisch, wyjazd do Berlina

1816-1819 praca w charakterze referendarza rządowego we Wrocławiu

1818 – umiera ojciec Eichendorffa. Sprzedaż części zadłużonego majątku.

1819/1820 ponowny pobyt w Wiedniu

1820-1823 posada urzędnika rządowego w Berlinie, Gdańsku i Kwidzyniu

1822 śmierć matki, ostateczny przepadek dóbr na Śląsku

1824 – 1831 pracuje jako naczelny radca prezydialny w Królewcu

1831-1844 pracuje jako urzędnik ministerialny w Berlinie, poznając m. in. F. Mendelssohna i R. Schumanna, współpracuje z wieloma wydawcami, m.in. z wrocławskim Brockhausem

1838 podróż do Monachium i Wiednia

1841 nominacja na tajnego radcę rządowego

1843 ciężkie zapalenie płuc, urlop na pobyt w Gdańsku – opracowanie historii Malborka

od 1844 na emeryturze ze względów zdrowotnych

1846/1847 dłuższy pobyt w Wiedniu, spotkanie z Robertem i Klarą Schumann, przekłady z Calderona

1853 jedyne odznaczenie „Maximilianorden für Wissenschaft und Kunst”

1855 przenosi się do córki Teresy do Nysy; śmierć żony

1857.11.26 umiera na zapalenie płuc, pochowany na cmentarzu jerozolimskim w Nysie